Pauluskerk Columns
Column Anna Brands
Alledaagse dingen
Op mijn gemak doe ik mijn boodschappen in de supermarkt. Aangekomen bij de toetjes staan er al twee dames met kar te speuren naar hun artikel. Voor mij staat een grote man met een pet op. Hij is duidelijk op zoek naar iets. Eén mevrouw wil er langs maar de meneer is geconcentreerd op zoek en merkt niet dat ze er langs wil. De man stapt naar voren, de mevrouw kan er langs en mompelt wat. De man kijkt verbaasd en zegt dat hij haar niet had gezien. “Je kunt hier wel een verkeersregelaar neerzetten”, zegt hij tegen mij. Ik geef hem groot gelijk. Af en toe is het behoorlijk druk met winkelkarren en mensen die hún boodschappen gaan doen. Een doel hebben ze en tja, in een supermarkt is het niet lekker slenteren en winkelen. Ik voel het altijd als een soort jacht op de buit die de hongerige menigte thuis moet voorzien van voedsel. En vooral dat boodschappenlijstje is voor sommige gezinsleden wel een magisch iets. Vooral mijn wederhelft wil het nog wel eens gebruiken als het gemak van de werkende man en de thuismoeder. “Ik schrijf op het boodschappenlijstje wat ik wil hebben en de volgende dag is het er gewoon”, alsof het een magisch iets is. Helaas werkt dat omgekeerd niet zo. Als ik wat opschrijf op de lijst dan moet ik het of zelf halen of hij neemt het wel mee maar van een merk wat we werkelijk nooit in huis hebben of ooit hebben gehad. Zal wel wennen zijn voor hem dat de rollen omgedraaid zijn af en toe maar…het is wel met liefde uitgezocht hoor. Het lijkt me ook wel vreemd als je van oudsher gewend bent dat moeder de vrouw de boodschappen doet en de man het geld binnen brengt. Dat brengt me toch terug naar de Bijbelse tijd waarin de man op jacht ging en de man het eten klaar maakte. Helaas gebeurde het natuurlijk ook wel eens dat er weinig buit was en de vrouw moest improviseren om iets voedbaars op tafel te kunnen zetten. Maar dat lukt meestal wel denk ik. Nu denk ik ineens aan de vissers Jacobus en Johannes. Die gingen op een dag ineens met Jezus mee omdat Hij ze riep…en ze gingen gewoon mee. Zouden ze eigenlijk ook vrouwen thuis hebben gehad die zaten te wachten op de buit? Of zouden ze nog bij hun moeder hebben gewoond en er vanuit zijn gegaan dat die zichzelf wel zou redden? Geen idee eigenlijk. Misschien leuk om dat eens te onderzoeken van deze twee mannen, als het al te vinden is.
Even terug naar de man van de supermarkt. Hij heeft zijn buit binnen en gaat op zoek naar het volgende van zijn lijstje, ik heb de toetjes dus naar de kassa. Weet je wat hij trouwens zei toen ik weg liep? “Heb je een mooi iets voor je stukje in het Kerkblad…” Deze is dus een beetje voor die aardige man met de pet.
Anna Brands
Alledaagse dingen
Op mijn gemak doe ik mijn boodschappen in de supermarkt. Aangekomen bij de toetjes staan er al twee dames met kar te speuren naar hun artikel. Voor mij staat een grote man met een pet op. Hij is duidelijk op zoek naar iets. Eén mevrouw wil er langs maar de meneer is geconcentreerd op zoek en merkt niet dat ze er langs wil. De man stapt naar voren, de mevrouw kan er langs en mompelt wat. De man kijkt verbaasd en zegt dat hij haar niet had gezien. “Je kunt hier wel een verkeersregelaar neerzetten”, zegt hij tegen mij. Ik geef hem groot gelijk. Af en toe is het behoorlijk druk met winkelkarren en mensen die hún boodschappen gaan doen. Een doel hebben ze en tja, in een supermarkt is het niet lekker slenteren en winkelen. Ik voel het altijd als een soort jacht op de buit die de hongerige menigte thuis moet voorzien van voedsel. En vooral dat boodschappenlijstje is voor sommige gezinsleden wel een magisch iets. Vooral mijn wederhelft wil het nog wel eens gebruiken als het gemak van de werkende man en de thuismoeder. “Ik schrijf op het boodschappenlijstje wat ik wil hebben en de volgende dag is het er gewoon”, alsof het een magisch iets is. Helaas werkt dat omgekeerd niet zo. Als ik wat opschrijf op de lijst dan moet ik het of zelf halen of hij neemt het wel mee maar van een merk wat we werkelijk nooit in huis hebben of ooit hebben gehad. Zal wel wennen zijn voor hem dat de rollen omgedraaid zijn af en toe maar…het is wel met liefde uitgezocht hoor. Het lijkt me ook wel vreemd als je van oudsher gewend bent dat moeder de vrouw de boodschappen doet en de man het geld binnen brengt. Dat brengt me toch terug naar de Bijbelse tijd waarin de man op jacht ging en de man het eten klaar maakte. Helaas gebeurde het natuurlijk ook wel eens dat er weinig buit was en de vrouw moest improviseren om iets voedbaars op tafel te kunnen zetten. Maar dat lukt meestal wel denk ik. Nu denk ik ineens aan de vissers Jacobus en Johannes. Die gingen op een dag ineens met Jezus mee omdat Hij ze riep…en ze gingen gewoon mee. Zouden ze eigenlijk ook vrouwen thuis hebben gehad die zaten te wachten op de buit? Of zouden ze nog bij hun moeder hebben gewoond en er vanuit zijn gegaan dat die zichzelf wel zou redden? Geen idee eigenlijk. Misschien leuk om dat eens te onderzoeken van deze twee mannen, als het al te vinden is.
Even terug naar de man van de supermarkt. Hij heeft zijn buit binnen en gaat op zoek naar het volgende van zijn lijstje, ik heb de toetjes dus naar de kassa. Weet je wat hij trouwens zei toen ik weg liep? “Heb je een mooi iets voor je stukje in het Kerkblad…” Deze is dus een beetje voor die aardige man met de pet.
Anna Brands
