Pauluskerk Columns
Column januari 2022
Volle inbox
Zo rond de feestdagen loopt mijn inbox vol. Ik weet niet of iedereen bekend is met de inbox van je mailadres? Je kunt het heel goed vergelijken met je brievenbus die vol is en steeds voller wordt met van alles en nog wat aan reclamefolders, kranten, brieven en nu de kerstkaarten. Als je die brievenbus niet leeghaalt loopt ie vol.
Mijn inbox loopt ook vol maar dan met reclame en allerlei soorten aanbiedingen waar ik toch niks aan heb. Op mijn fysieke brievenbus zit al een NEE NEE sticker dus die blijft redelijk leeg maar die mailbox…ongelooflijk wat een troep je af en toe binnenkrijgt. Je zou bijna besluiten om maar geen mailadres meer te hebben en over te gaan op de handgeschreven brieven en kaarten. Dat is overigens veel leuker. Krijg je van een onbekende een brief blijkt het na openen van een nicht uit Zeeland te zijn. Dat bracht mij op het idee om al mijn neven en nichten een persoonlijke brief te schrijven en te vragen hun verhalen op papier te zetten van onze gezamenlijke opa en oma. Hoe leuk dat is blijkt wel uit alle brieven die hier nu binnenstromen met verhalen van vroeger. Zeker een aanrader!
Ik ben erg van de bewaarderige en heb ook allerlei brieven en kaarten van allerlei mensen bewaard. Wat moet je ermee zul je denken maar tijdens deze periode waarin we toch weinig van huis gaan en mogen is het leuk om juist deze brieven weer op te duikelen. Wat was het leven toen anders! Het zijn allemaal verhalen van vóór de Corona. Een kaart vanuit het zonnige Frankrijk waar mijn vader was. Hij beschreef hoe leuk de bonte avond op de camping was en dat er gezamenlijk gegeten werd van een heel varken wat aan het spit draaide. Hoe mijn vriendin beschreef over een popconcert waar ze was en het publiek met z’n allen arm in arm meedeinde op de muziek. Een heel lange brief van mijn oom en tante die in Benidorm overwinterden en vertelden hoe leuk het was dat hun kinderen met de kleinkinderen op bezoek waren en dat ze met z’n allen in de woonkamer op luchtbedden sliepen omdat het wel erg warm was. Allemaal dingen die toen heel gewoon waren…
Er is één brief die heb ik al bijna 40 jaar goed bewaard. Dat is een heel speciale brief waarin mijn verkering van toen mij ten huwelijk vroeg. Hij beloofde goed voor mij en onze eventuele kinderen te zorgen als ik JA zou zeggen. Ik heb ja gezegd…
Mocht u deze Lockdown niet veel te doen hebben dan zou ik zeggen: kruip de zolder eens op of kijk in uw archief. Misschien vind je daar wel een brief van iemand die u dierbaar was en er nu niet meer is of komt u een belofte tegen die nog nagekomen moet worden. Mocht u geen brieven meer hebben, schrijf dan zelf eens een brief naar iemand die u lang niet meer gesproken heeft. Het zal zeker de moeite waard zijn.
Ik kwam nog een verjaardagskaart tegen uit 1966 waarop stond: “Lieve kind, ik wens je een liefdevol leven toe. Kus van oma Anna”. Leuk toch?!
Anna Brands
Volle inbox
Zo rond de feestdagen loopt mijn inbox vol. Ik weet niet of iedereen bekend is met de inbox van je mailadres? Je kunt het heel goed vergelijken met je brievenbus die vol is en steeds voller wordt met van alles en nog wat aan reclamefolders, kranten, brieven en nu de kerstkaarten. Als je die brievenbus niet leeghaalt loopt ie vol.
Mijn inbox loopt ook vol maar dan met reclame en allerlei soorten aanbiedingen waar ik toch niks aan heb. Op mijn fysieke brievenbus zit al een NEE NEE sticker dus die blijft redelijk leeg maar die mailbox…ongelooflijk wat een troep je af en toe binnenkrijgt. Je zou bijna besluiten om maar geen mailadres meer te hebben en over te gaan op de handgeschreven brieven en kaarten. Dat is overigens veel leuker. Krijg je van een onbekende een brief blijkt het na openen van een nicht uit Zeeland te zijn. Dat bracht mij op het idee om al mijn neven en nichten een persoonlijke brief te schrijven en te vragen hun verhalen op papier te zetten van onze gezamenlijke opa en oma. Hoe leuk dat is blijkt wel uit alle brieven die hier nu binnenstromen met verhalen van vroeger. Zeker een aanrader!
Ik ben erg van de bewaarderige en heb ook allerlei brieven en kaarten van allerlei mensen bewaard. Wat moet je ermee zul je denken maar tijdens deze periode waarin we toch weinig van huis gaan en mogen is het leuk om juist deze brieven weer op te duikelen. Wat was het leven toen anders! Het zijn allemaal verhalen van vóór de Corona. Een kaart vanuit het zonnige Frankrijk waar mijn vader was. Hij beschreef hoe leuk de bonte avond op de camping was en dat er gezamenlijk gegeten werd van een heel varken wat aan het spit draaide. Hoe mijn vriendin beschreef over een popconcert waar ze was en het publiek met z’n allen arm in arm meedeinde op de muziek. Een heel lange brief van mijn oom en tante die in Benidorm overwinterden en vertelden hoe leuk het was dat hun kinderen met de kleinkinderen op bezoek waren en dat ze met z’n allen in de woonkamer op luchtbedden sliepen omdat het wel erg warm was. Allemaal dingen die toen heel gewoon waren…
Er is één brief die heb ik al bijna 40 jaar goed bewaard. Dat is een heel speciale brief waarin mijn verkering van toen mij ten huwelijk vroeg. Hij beloofde goed voor mij en onze eventuele kinderen te zorgen als ik JA zou zeggen. Ik heb ja gezegd…
Mocht u deze Lockdown niet veel te doen hebben dan zou ik zeggen: kruip de zolder eens op of kijk in uw archief. Misschien vind je daar wel een brief van iemand die u dierbaar was en er nu niet meer is of komt u een belofte tegen die nog nagekomen moet worden. Mocht u geen brieven meer hebben, schrijf dan zelf eens een brief naar iemand die u lang niet meer gesproken heeft. Het zal zeker de moeite waard zijn.
Ik kwam nog een verjaardagskaart tegen uit 1966 waarop stond: “Lieve kind, ik wens je een liefdevol leven toe. Kus van oma Anna”. Leuk toch?!
Anna Brands
